به یاد داشته باشید بچه ها کامل نیستند و به همین دلیل گاهی رفتارهای اشتباهی از خود نشان می دهند. پس رفتار اشتباه غیرطبیعی نیست ولی باید بیاموزند بموقع و بدرستی معذرت خواهی کنند.

در این شرایط باید برای کودک توضیح دهید با عذرخواهی کردن می تواند نشان دهد از کار نادرستش پشیمان شده است و می خواهد آن را جبران کند؛ البته او باید بداند حتی اگر کار اشتباهی را از قصد انجام نداده، باز هم باید معذرت خواهی کند و به بهانه این که کارش عمدی نبوده است، نباید این کار را نادیده بگیرد.

بعضی وقت ها بچه ها به دلیل عصبانیت این کار را انجام نمی دهند و می گویند چون خیلی عصبانی هستند، نمی خواهند معذرت خواهی کنند. اینجاست که پدر و مادر باید برایشان توضیح دهند عصبانی بودن طبیعی است و همه ما گاهی عصبانی می شویم، اما آنچه اهمیت دارد این است که بتوانیم این حالت را کنترل کنیم و آن را برای فردی که ما را عصبانی کرده است، توضیح دهیم.

بچه های خردسال وقتی عصبانی می شوند، ممکن است جیغ بزنند، به در و دیوار لگد بکوبند یا حتی با مشت به کسی که جلوی آنها ایستاده است، ضربه بزنند. اول از همه یادتان باشد بچه ها خیلی خوب و براحتی بزرگسالان نمی توانند خودشان را کنترل کنند و اصلا شاید این مهارت را هنوز نیاموخته باشند، بنابراین در سنین خردسالی زیاد به آنها سخت نگیرید و حتما برایشان شیوه برخورد صحیح را توضیح دهید. اما وقتی بچه ها بزرگ تر می شوند، کم کم می آموزند چطور با استفاده از لغات و کلمات احساسات خود را بروز دهند؛ البته گاهی ممکن است هنگام عصبانیت بلندتر صحبت کنند و از واژه هایی کمک بگیرند که مناسب نیست ولی باز هم والدین باید برایشان اهمیت معذرت خواهی کردن را توضیح بدهند و بگویند هیچ وقت نباید به دلیل عصبانیت، هر کاری دوست داشتند انجام دهند.

▪ معذرت خواهی کافی است؟

بدون شک معذرت خواهی کار خوبی است که باید به موقع و بدرستی انجام شود تا نتیجه دلخواه را ایجاد کند، ولی در شرایطی هم ممکن است برای جبران وضعیت پیش آمده کافی نباشد. گاهی برای این که همه چیز مانند قبل شود، باید قول بدهید مشکل را جبران کنید یا این که کار خوبی برای فردی که ناراحتش کرده اید، انجام دهید.

در هر صورت فراموش نکنید معذرت خواهی همیشه خوب است و باید به موقع انجام شود، ولی لزوما کافی نیست. بنابراین به بهانه این که کاری را از قصد انجام نداد ه اید یا این که عصبانی هستید و حالتان خوب نیست، این کار مهم را نادیده نگیرید.

منبع:روزنامه جام جم

همانقدر که رسیدگی به کودک و توجه به نیازهای او اهمیت دارد، بیش از حد اعتنا کردن و یا شاید زیاده روی در بعضی از امور بازده خوبی ندارد و درست خلاف آن چیزی می‌شود که شما انتظار دارید...

تربیت کودک,تربیت کودک از بدو تولد,تربیت کودک 1 ساله,تربیت کودک 4 ساله,تربیت کودک دکتر هلاکویی,تربیت کودک 6 ساله,تربیت کودک زیر یک سال,تربیت کودک یک ساله,تربیت کودک 2 ساله,تربیت کودک 3 ساله,روانشناسی کودک - روان شناسی کودکان و نوجوان

 در اینجا به نکات مهمی که باعث بیراهه رفتن در امر تربیت کودکان می‌شود اشاره شده است...

1 - لوس کردن فرزند
همه والدین فرزندان خود را دوست دارند و تمام آنچه دارند و ندارند را برای فرزندان خود طالب هستند که به هر حال هزینه‌بر است. پدر و مادرهای زیادی هستند که با محبت افراطی باعث لوس شدن فرزند شده و تازه بچه‌ها با داشتن این همه چیز، خوشحال به نظر نمی‌رسند. این باعث می‌شود که کودکان هرگز راضی به نظر نرسند و مدام تقاضا و توقع بیشتری داشته باشند.

2 - تربیت نامناسب
زمانی که شما تنبلی به خرج می‌دهید که فرزندان خود را به طور صحیح تربیت کنید، در نتیجه این وظیفه خطیر را برعهده اطرافیان فرزندتان قرار می‌دهید. اگر شما نتوانید کودکتان را به طور صحیح تربیت کنید دیگران اقدام می‌کنند.

3- عدم مشارکت در مدرسه فرزندان
بعد از خانه، مدرسه محلی است که بچه‌ها در آن بیشترین ساعت را حضور دارند و بنابراین معلمان و هم‌سن و‌سالان نقش مهمی در زندگی آنها دارند. در نتیجه شما نباید از مدرسه فرزندتان فاصله بگیرید و باید خود را درگیر مسائل مربوط به آنها کنید. مهم حضور یکی از شماست. شما حتی باید از طریق تلفن و یا حضوری با معلم فرزندتان در تماس باشید. این نشان‌دهنده حساسیت شما روی تربیت و رشد فرزندتان است و معلم را ملزم به دقت و هوشیاری بیشتری نسبت به تربیت فرزندتان می‌کنید.

روانشناسان بر این باورند که کودک در مراحلی از سنین رشد خود دارای خصوصیتهای ویژه همان مقطع می باشد . با دانستن این خصوصیات سنی ، اگر والدین این ویژگی ها را مشاهده نکردند باید نگران باشند ، نه این که اگر در کودکشان موجود بود گله کنند !

نکات کلیدی در روانشناسی تربیتی کودک :

والدین محترم، با دقت بخوانید!
روانشناسان بر این باورند که کودک در مراحلی از سنین رشد خود دارای خصوصیتهای ویژه همان مقطع می باشد . با دانستن این خصوصیات سنی ، اگر والدین این ویژگی ها را مشاهده نکردند باید نگران باشند ، نه این که اگر در کودکشان موجود بود گله کنند ! این دوران بر این قرارند : 

 مسائل تربیتی کودکان

همه چیز کودک به سرعت در حال تغییر است. مسایل تربیتی موثری که امروز به کار می‌بندید، ممکن است فردا دیگر به کار نیاید؛ بنابراین برخی از رفتارهای کودک که ممکن است از آن‌ها خوشتان نیاید، پس از مدتی تغییر خواهد کرد. هیچ چیز نهایی در مورد کودک وجود ندارد؛ پس صبور باشید و مطمئن.

 در مسائل تربیتی کودکان بکوشید که با کودک برخورد لطیفی داشته باشید و کارهای نیکش را به دقت و با صراحت تشویق کنید؛ مثلا به جای این که به طور کلی به او بگویید: «چقدر مهربان هستی!» بگویید: «کار خوبی کردی که اسباب بازی‌هایت را به دوستت دادی. از تو متشکرم.»

نگاه اجمالی

در رابطه با منضبط کردن کودک غیر ممکن است او را مجبور به انجام کار درست کرد. زیرا او توانایی فکری لازم برای تشخیص «درست و غلط» را ندارد، اراده او نیز بسیار قوی است. والدین باید بدانند که کودک آنها کارها را در رابطه با آنها انجام نمی‌دهد و او نمی‌تواند رفتار خود را به دلیل درخواست والدینش تغییر دهد. بنابراین اسرار بر این مطلب بی‌فایده است. با این حال والدین باید در آموزش انضباط از روشهای مخصوصی در زمانهای معینی استفاده نمایند.

چرا موثر واقع نمی شوید؟

بچه های کمسال معمولا نمی دانند چرا کاری را انجام می دهند.هنوز نه قدرت فکری دارند و نه توانایی تکلم کافی دارند تا درباره علت کارشان توضیح دهند.بچه های بزرگتر هم که مهارتهای بیشتری دارند نمی دانند چرا آدامس را از کیف دوست شان برداشته اند، چرا دوستشان را زدند.

در این شرایط سوال کردن با "چرا؟" و "آیا تو این کار را کردی؟" شما را به جایی نمی رساند.اما چگونه بدون پرسیدن می توانیم با بد رفتاری بچه هایمان برخورد کنیم که هم آنها احساس مسولیت کنند و هم عزت نفسشان خدشه دار نشود؟....................؟

پیامدها و انتخاب ها به جای مجازات

هر کاری در زندگی ما پیامدی دارد. اگر پول برق را نپردازیم، اداره برق برقمان را قطع می کند.اگر کارمان را خوب انجام ندهیم یا سرکارمان حاضر نشویم اخراج می شویم. والدین باید بگذارند که بچه ها پیامد کارشان را تجربه کنند تا مسولیت را بیاموزند. توجه داشته باشید پیامد همان مجازات نیست. مفهوم مجازات روحیه خوبی ایجاد نمی کند. تولید خصومت می کند و میل به تلافی را در شخص به وجود می آورد.از این ها بگذریم رفتار درست را هم آموزش نمی دهد. پیامد ها می توانند دردناک باشند اما در ضمن می توانند مثبت و خوشایند هم  باشند. پاداش بیش از نتیجه ناخوشایند به یادگیری کمک می کند. اما در مجموع از هر دو فرصتی که پیش می آید مطلبی می آموزیم.

 "بهتراست بدانیم"

ما،پدر و مادرها مؤثرترین آموزگاران فرزندانمان هستیم، پس کارهای ارزشمند و معنی دار را به کودکانمان آموزش دهیم و در ضمن بگذاریم پیامدهای کارشان را تجربه کنند. باید بدانیم که تجربه های دردناک نیز راهی برای رسیدن به بالندگی و رشد هستند. وقتی دردی در بدن داریم از خود می پرسیم: این درد به من چه می گوید؟چه باید بکنم؟ وقتی تجربه ناراحت کننده ای داریم، وقتی ناامید می شویم ، به جای این که در مقام تحقیر خود حرف بزنیم می توانیم همین سؤال رابکنیم: "این به من چه می گوید؟ از این چه می آموزم؟"

والدین اغلب در تعیین پیامدها با دشواری روبرو می شوند. به نظرمان آنقدرها خلاق نیستیم. اما همه ما می توانیم برای درس دادن های خود اعمالی را در نظر بگیریم. البته بهتر است پیامد با عملی که درباره اش صحبت می کنیم مربوط باشد. مثلأ:"اگر به رختخواب نروی فرصتی برای گفتن قصه باقی نمی ماند". "اگر درباره اینکه کدام شبکه تلویزیون را تماشا کنید به توافق نرسید ،هیچ کدام حق تلویزیون تماشا کردن ندارید".

گاه انتخاب پیامد نمی تواند با نوع رفتار در ارتباط باشد، با این حال پیامدی در نظر گرفته می شود تا کودک خویشتن داری را بیاموزد. هدف این است که فرزندتان را به همکاری با خود متقاعد سازید. گاه کافی است اتفاقی طبیعی را که ممکن است بیفتد به او گوشزد  کنیم: "اگر مرتب به دوستانت دستور بدهی، ممکن است دیگر به خانه تو نیایند". "اگر در انجام دادن کارها ی منزل به من کمک نکنی فرصتی برای اینکه تو را به پارک ببرم پیدا نمی کنم".

ممکن است کودک بگوید: "برایم مهم نیست که با من چه می کنید". حرف او را باور نکنید. گاه لازم است بارها وبارها یک رفتار تکرار شود. توجه داشته باشید گاهی بچه ها می خواهند والدین را امتحان کنند. بهتراست ثابت قدم باشید و روی حرفتان بایستید.

برای تعیین پیامدها وقت بگذارید و درباره اش فکر کنید.

در برخورد با بدرفتاری ها با همسرتان مشورت کنید.

برخی از پیامدها را بنویسید و مکتوب کنید.